Συνέντευξη στο περιοδικό Ντουέντε στις 30-9-2011

 

Της Μαίρης Κλιγκάτση,

 

Link δημοσίευσης: 

http://duendemagazine.gr/issue/10/article/142/HIPPO+THEATRE+GROUP.html

 

 

Φατσούλες παιδικές που κοιτούν με θαυμασμό και απορία τον μαγικό κόσμο που ξετυλίγεται στη σκηνή, δάχτυλα μικρά που ενώνονται και γίνονται χειροκρότημα, φωνές και τραγούδια: γέφυρες που ενώνουν τους μικρούς, τους μεγάλους, το φανταστικό, το πραγματικό, την ομάδα Ηippo και το ΝΤΟΥέΝΤΕ.

Το ΝΤΟΥέΝΤΕ συνάντησε το Φώτη Δούσο της θεατρικής ομάδας Hippo και άνοιξαν παρέα το κεφάλαιο: θεατρική έκφραση και παιδαγωγική διαδικασία.

 

• 2009-2011: η ομάδα Hippo μετρά σχεδόν δυο χρόνια ζωής, δυο δουλειές και πολλά χιλιόμετρα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αν κάνατε μια χειραψία με τους αναγνώστες μας, τι θα λέγατε στην πρώτη κοινή σας σύσταση;

 

Θα κάναμε μια στυλιζαρισμένη και θεατράλε υπόκλιση, με πολλή πόζα και επισημότητα και ξαφνικά θα γλιστρούσαμε και θα πέφταμε κάτω! Βασίζουμε την σχέση μας με το κοινό στην θετική ενέργεια και το ευχάριστο σοκ που μεταδίδει ένα gag. Είναι ένας ωραίος τρόπος να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του άλλου. Να δείξεις ότι σε αυτόν τον φανταστικό τόπο που οριοθετεί την γνωριμία μας πρωτίστως θα γελάσουμε ξέγνοιαστα, λυτρωτικά, αβίαστα. Τα «νοήματα» παράγονται μέσα από την σχέση. Για αυτό πολλές φορές χαρίζουμε απλά ένα μειδίαμα σε όποιον ρωτάει ποιο είναι το «μήνυμα» ή τα «μυνήματα» του έργου που παίζουμε.

 

• Δεν είναι εύκολη υπόθεση το παιδικό θέατρο. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντάτε την ώρα της έκθεσής σας;

 

Η αναγκαιότητα συμπύκνωσης και διατήρησης υψηλού επιπέδου ενέργειας. Οι μικροί θεατές παρακολουθούν θέατρο με όλο τους το σώμα. Αυτό τους καθιστά ακόμα πιο ευαίσθητους δέκτες των σημάτων που εκπέμπονται από την σκηνή. Ρωγμές σε αυτό το συμπαγές ενεργειακό πλέγμα (που μπορεί να οφείλονται σε έλλειψη συγκέντρωσης, σε κακό ζέσταμα, σε  φυσική κόπωση του ηθοποιού κτλ) προκαλούν διάσπαση προσοχής, ανησυχία και δυσφορία στο ανήλικο ακροατήριο. Αυτή η αποδιοργάνωση μπορεί να πάρει διαστάσεις «τσουνάμι» και τότε ο δύστυχος ηθοποιός  δυσκολεύεται πάρα πολύ ή και αδυνατεί να αποκαταστήσει την ηρεμία. Η καλή σωματική και ψυχική προετοιμασία έχει μεγάλη σημασία λοιπόν. Η δουλειά μας δεν υποστηρίζεται από φαντασμαγορικά σκηνικά ή άλλες τεχνικές εντυπωσιασμού ( η σκηνογραφική μας επένδυση είναι απόλυτα μινιμαλιστική με μια αισθητική που αντλεί από σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα). Αντιθέτως βασίζεται σε ένα όσο το δυνατόν ειλικρινές και καλοπροαίρετο δούναι και λαβείν που έχει να κάνει με πράγματα αόρατα για τα οποία δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς, αλλά σίγουρα μπορεί να τα αισθανθεί.

 

• Παντομίμα, σωματικοποιημένη αφήγηση, μουσική, κουκλοθέατρο: ένας ολόκληρος κόσμος που φέρνει κοντά το σύμπαν των ενηλίκων με το αντίστοιχο των παιδιών. Η παράσταση τελειώνει επιτυχώς όταν…;

 

Πολύ απλά όταν τα παιδιά νιώθουν αυτήν την συναισθηματική πληρότητα που τα ωθεί να εκφραστούν με άγγιγμα, με αγκαλιά, με χαμόγελα ευγνωμοσύνης. Όταν νιώθουν ότι εισέπραξαν ένα δώρο και το ανταποδίδουν με τον τρόπο που μόνο αυτά ξέρουν. Επίσης πρέπει να νιώθουμε και μεις ευτυχισμένοι στο τέλος της παράστασης. Αν δεν συμβαίνει αυτό, κάτι δεν πήγε καλά! Συνήθως οι παραστάσεις μας τελειώνουν με μια ομαδική αγκαλιά!

 

• Κάθε παιδί πλάθει τη δική του εκδοχή για το «τώρα» και το «μετά» της ιστορίας που παρακολουθεί. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι διαμορφώνει ένα δικό του σύμπαν, διαφορετικό από αυτό που σκιαγραφήσατε εσείς οι ίδιοι. Ποια ήταν η πιο σκληρή αλήθεια που ακούσατε ποτέ από πιτσιρίκι;

 

Έχουμε ακούσει πολλές σημαντικές αλήθειες. Μία που μας έχει μείνει είναι η εξής: είχαμε μόλις τελειώσει μια παράσταση και μας πλησίασε ένας πιτσιρικάς 1ης δημοτικού. «Μη νομίζετε ότι είναι κάτι τρομερό αυτό που κάνετε» είπε «και γω μπορώ να το κάνω. Απλά λέτε λόγια με τρελό τρόπο. Αυτό είναι το θέατρο: τρέλα και λόγια» Αξιοσημείωτος ορισμός του θεάτρου! Δε νομίζεις;

 

 

• Η σημερινή εποχή θυμίζει αγώνα δρόμου, ανοχών και αντοχών. Τα παραμύθια λυτρώνουν τα παιδιά και τους μεγάλους ή τους κλείνουν σε γυάλα;

 

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι συνυφασμένη με αφηγήσεις και ακροάσεις παραμυθιών και με την παραστατική τους απόδοση. Όλο αυτό διακρίνεται από μια βαθιά αίσθηση θρησκευτικότητας που δεν θα πάψει ποτέ να είναι υπαρξιακό αίτημα, ατομικό και συλλογικό, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τα προβλήματα κάθε εποχής.

 

• Πρώτη προσπάθειά σας η «Νάντια και το Μαγικό Ραβδί». Ορισμένες συνθήκες συνεχίζουν να είναι διαχρονικές. Υπάρχουν σήμερα ραβδιά και μάγισσες;

 

Το μαγικό ραβδάκι της Νάντιας μπορεί να κάνει μόνο μεταμορφώσεις. Στην ιστορία μας μάλιστα το ραβδάκι της σπάει από ατύχημα και η Νάντια αναγκάζεται να κάνει τα μαγικά της με άλλον τρόπο (χρησιμοποιώντας μια μπαγκέτα ορχήστρας!). Πολλά παιδιά διατείνονται – κατά τις δραστηριότητες εκπαιδευτικού δράματος (drama in education) που κάνουμε μετά την παράσταση και οι μικροί θεατές καλούνται να σταθούν κριτικά απέναντι στην ιστορία που μόλις παρακολούθησαν, να παίξουν ρόλους και να πάρουν αποφάσεις – ότι τα μάγια δεν έχουν σχέση με το μαγικό ραβδί. Εκπορεύονται από την καρδιά της μάγισσας.

 

• Καρμάντηλος θα πει…;

 

Αυτό είναι επτασφράγιστο μυστικό! Αλλά μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς βλέποντας την παράσταση. Κρατήστε απλά ότι είναι το περίεργο όνομα ενός περίεργου ανθρώπου.

 

 

• Ο ηγέτης Καρμάντηλος και ο αγώνας του, η μάγισσα Νάντια και το μαγικό της ραβδί. Πού μπορούμε να ακούσουμε παιδικά γέλια και να σας απολαύσουμε;

 

Οι παραστάσεις παίζονται κυρίως σε χώρους σχολείων και νηπιαγωγείων. Αλλά και σε άλλους χώρους, θεατρικούς και μη.  Ο Καρμάντηλος θα συνεχίσει τους αγώνες του κάθε Κυριακή του Οκτώβρη στον χώρο Kristiboni στα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης (είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά). Η Νάντια θα κάνει τα μαγικά της φέτος στην Αθήνα.