Συνέντευξη στο www.eniplex.com στις 30-11-2014

 

Της Φωτεινής Βαρδάκα

 

Link δημοσίευσης: 

http://www.elniplex.com/%CE%B7-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF/

 

Ο Αλέξης Ράπτης και ο Φώτης Δούσος είναι τα ιδρυτικά μέλη της θεατρικής ομάδας Hippo. Τους «συνάντησα» στο θέατρο πριν 3 χρόνια παρακολουθώντας την παράστασή τους “NIARRA” παρέα με τα παιδιά μου. Δεν ξέρω ποιος την απόλαυσε περισσότερο από τους δύο. Σωματικό θέατρο, παντομίμα, τραγούδι, χορός είναι τα στοιχεία κάθε παράστασής τους, που σε συνδυασμό με την ευρηματικότητα και το χιούμορ τους έρχονται να προσφέρουν πρωτότυπες και απολαυστικές παραστάσεις σε παιδικό και ενήλικο κοινό. Αλέξη και Φώτη, Φώτη και Αλέξη, καλώς ήρθατε στο elniplex!

Απόφοιτοι και οι δύο του Τμήματος Θεάτρου τη Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, μέλη στο ίδιο μουσικό συγκρότημα, συγγραφή διηγημάτων και από τους δύο. Πολλά τα κοινά στοιχεία στο βιογραφικό σας. Πείτε μας δυο λόγια για αυτά.

 

Πότε και πού συναντήθηκαν οι δρόμοι σας;

Όταν σπουδάζαμε στο Τμήμα Θεάτρου της Θεσσαλονίκης, το 1999. Ήμαστε μέλη της ίδιας θεατρικής ομάδας που είχε σχηματιστεί από παιδιά της σχολής.

 

Πώς και αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το παιδικό θέατρο;

Το ξεκινήσαμε μια περίοδο (2009) όπου είχαμε φτάσει αμφότεροι σε επαγγελματικό τέλμα. Θέλαμε να προσθέσουμε ένα στοιχείο φαντασμαγορίας και μαγείας στην καθημερινότητά μας! Μια καλή λύση ήταν το παιδικό θέατρο. Επίσης πάντα είχαμε καλή σχέση με τα παιδιά.

 

Πώς προέκυψε το όνομα Hippo; Προσωπικά μου αρέσει πολύ!

Το ονομα Hippo σχετίζεται με προσωπική δεισιδαιμονία. Προέρχεται από ένα παιδικό παιχνίδι που μας άρεσε όταν ήμασταν μικροί . Ειναι εύηχο και αστείο. Το θεωρούμε τυχερό!

 

Οι παραστάσεις που ετοιμάζεται «χωράνε» σε μία, άντε και δεύτερη βαλίτσα. Περιγράψτε μας με δυο λόγια τι εννοούμε όταν λέμε σωματικό θέατρο.

Το σωματικό θέατρο όπως υπονοεί και η ίδια η φράση, δίνει πρωταρχκή σημασία στις εκφραστικές δυνατότητες του σώματος του ηθοποιού. Το σωματικό θέατρο είναι συνήθως "γυμνό" όσον αφορά τον σκηνικό διάκοσμο. Τα αντικείμενα, οι χώροι, τα πράγματα περιγράφονται μέσα από σχηματισμούς και σχέσεις των σωμάτων των ηθοποιών. Πολλές φορές ο λόγος περιορίζεται, αφού η παράσταση μιλά μέσα από την κίνηση ή και την ενεργετική στατικότητα της εσκεμμένης ακινησίας. Στην δική μας περίπτωση η "περιγραφικότητα" του σωματικού θεάτρου δεν περιορίζεται στο να ορίζει χώρους, αντικείμενα, καταστάσεις. Κάνουμε μια πιο υπερεαλιστική θα λέγαμε διαπραγμάτευση. Έτσι, η εικονοποιία που γεννάται από αυτή την προσέγγιση έχει περισσότερο συμβολιστικό χαρακτήρα. Δεν υπογραμμίζει μια νατουραλιστική θεώρηση του πράγματος και της κατάστασης, αλλά απεκδυόμενη τον ρόλο του φωτογραφικού βλέμματος, γίνεται το κάτοπτρο ενός παραμορφωτικού, διαθλαστικού καθρέφτη. Στις παραστάσεις μας επίσης ο λόγος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Το σωματικό θέατρο γίνεται ένας τόπος όπου ακουμπάει, απλώνεται, αναπνέει, ένας ρέων, πληθωρικός και πολυποίκιλτος λόγος.

 

Γιατί επιλέγετε το συγκεκριμένο είδος θεάτρου;

Η επιλογή μας να κατευθυνθούμε προς τις πρακτικές του σωματικού θεάτρου ήταν συνειδητή αν και υπαγορευόταν εν μέρει και από την ανάγκη. Αρχικά θεωρούμε τον ηθοποιό και το σώμα του το πιο σημαντικό εργαλείο του θεάτρου, μας αρέσει η ουσιαστική επαφή με τους θεατές, χωρίς εξωτερικούς εντυπωσιασμους. Έπειτα θέλαμε ένα «ελαφρύ» θέατρο. Που να μπορεί να μετακινείται απρόσκοπτα και να παρουσίαζεται παντού ακόμα και σε μη θεατρικούς χώρους. Να έχει δηλαδή μια λογική θεάτρου του δρόμου - που μπορεί όμως να παιχτεί και σε σαλόνια!

 

Παρουσιάζετε τις παραστάσεις σας σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Μεταφέρετε μας την εμπειρία σας. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να δουλεύετε σε άγνωστους χώρους και να πρέπει να προσαρμόζεστε κάθε φορά ανάλογα με τις συνθήκες.

 

Φαίνεται κάπως δύσκολο, αλλά συνηθίζεται. Κάποιες φορές χρειαζεται να διανύσουμε πολλά χιλιόμετρα για να δώσουμε μια παράσταση. Με την κατάλληλη προετοιμασία όμως και το πιο κρύο δωμάτιο, διάδρομος, γυμναστήριο μπορεί να μετατραπεί σε ζεστό θεατρικό χώρο. Η προετοιμασία αυτή έχει να κάνει με την συγκέντρωση, την ενεργοποίηση σώματος και φωνής που οδηγεί σε εγρήγορση για έκλυση εκρηκτικών ποσοτήτων ενέργειας.

 

Σας έχει συμβεί ποτέ κάποιο ευτράπελο πριν ή κατά την διάρκεια παράστασης;

Ενίοτε συμβαίνουν ευτράπελα. Αυτό έχει να κάνει πιο πολύ με τις αντιδράσεις των παιδιών - που μας αρέσει πάντα να ενθαρρύνουμε. Για παράδειγμα μια φορά που λόγω κακοκαιρίας ένας από τους ηθοποιούς αρρώστησε ξαφνικά και έκλεισε η φωνή του, κάναμε την παράσταση σχεδόν ψιθυρίζοντας, με φόβο να μην γίνει πολύ κατανοητή, αλλά από τις αντιδράσεις των παιδιών καταλάβαμε ότι ακόμα και έτσι το αποτέλεσμα ήταν και πάλι το ίδιο: ενθουσιασμός!

 

Πώς βλέπετε από πλευράς σας τα της εκπαίδευσης; Είναι εύκολο μια παιδική παράσταση να περάσει την είσοδο ενός σχολείου;

Ο τομέας της εκπαίδευσης περνάει φουρτούνες τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό ευτυχώς δεν τον έχει κάνει εσωστρεφή και περίκλειστο. Πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί τείνουν ευήκοον ους σε ερεθίσματα που πλουτίζουν και βαθαίνουν την παιδαγωγική διαδικασία, όπως είναι το θέατρο. Βέβαια πρέπει πάντα να αποδεικνύεις την ποιότητα της δουλειάς σου, αν και ορισμένοι παίζουν ευκολότερα σε σχολεία λόγω εμπορικής αναγνωρισιμότητας.

 

Με «Niarra» και «Φουτουρία» έχετε ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.  Πώς είναι να σας υποδέχονται ομογενείς;

Για μας είναι μεγάλη συγκίνηση και χαρά. Έχουμε συναντήσει πολύ ζεστούς και αξιόλογους ανθρώπους όπου κι αν πήγαμε. Χτίσαμε φιλίες και σχέσεις εμπιστοσύνης και εκτίμησης. Οι αντιδράσεις των παιδιών, από την άλλη, είναι παντού ίδιες: αυθόρμητες, γενναιόδωρες, ενθουσιώδεις - σε σημείο να αναρωτιέσαι τι πάει στραβά καθώς μεγαλώνουμε! Στη Φουτουρία υπάρχει ένα σημείο όπου τα παιδιά επεμβαίνουν και φωνάζουν όλα μαζί «Είναι πίσω σου!", θέλοντας να βοηθήσουν την πρωταγωνίστρια. Στην Αμερική ακουγόταν συνέχεια «He is behind you!". Σε ένα άλλο σημείο που τα παιδιά πάλι για να βοηθήσουν την ηρωίδα επεμβαίνουν φωνάζοντας: «Βάλε τα γυαλιά", στην Αμερική ακούγαμε το ανάλογο «Use the googles!". Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι παρόλες τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, τις διαφορές σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό επίπεδο, τα παιδιά μοιάζουν και διατηρούν έναν παγκόσμιο κώδικα επικοινωνίας που εμείς οι μεγάλοι τείνουμε να ξεχνούμε. Ίσως τον ξαναθυμόμαστε όταν κάνουμε τέχνη, ή όταν επικοινωνούμε με τους άλλους μέσα από το γέλιο, την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά.

 

Κάνετε και παραστάσεις για ενήλικους. Υπάρχουν κοινά στοιχεία με τις παιδικές;

Τα κοινά στοιχεία είναι πολλά. Χρησμοποιούμε την ίδια φόρμα, στοιχεία σωματικού θεάτρου, οι απόψεις μας παραμένουν οι ίδιες σε αυτό το επίπεδο. Εξάλλου και οι ενήλικοι θεατές όταν προσέρχονται να παρακολουθήσουν θέατρο γίνονται κατά μία έννοια παιδιά. Μπαίνουν ασμένως στην όποια δοσμένη σύμβαση και είναι αποφασισμένοι να μαγευτούν από το θέαμα. Εισέρχονται λοιπόν σε μια ψυχοσυναισθηματική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αθωότητα, ενσυναίσθηση και έξαψη. Το παιδικό και το ενήλικο θέατρο είναι το ίδιο ακριβώς ή μαλλον κατά την άποψη μας δεν πρέπει να διαχωρίζεται ως είδος, όπως είναι στο μυαλό των περισσότερων θεατών, αλλά και κάποιων δημιουργών. Οι ενήλικες δουλειές μας έχουν κυριως και μέχρι στιγμής ενα κοινωνικό προσανατολισμό.

 

Η «Ωραία Κοιμωμένη» που παρουσιάζετε φέτος εντυπωσιάζει με το στίχο, τα κοστούμια, το χιούμορ και το θεατρικό παιχνίδι όπου παρέα με τα παιδιά φτάνετε στο τέλος της ιστορίας. Υπέροχη δουλειά. Νέοι συνεργάτες, νέα πρόταση;

Είμαστε πάντα ανοιχτοί σε νέες συνεργασίες. Βασικό μας μέλημα είναι να απευθυνόμστε σε ταλαντούχους ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν. Έτσι συνήθως το αποτέλεσμα είναι καλό! Το πνευματώδες κείμενο είναι της Καλλιόπης Φύκαρη, με την οποία συνεργαζόμαστε και στο εκπαιδευτικό κομμάτι των παραστάσεών μας. Τους πολλούς ρόλους του κειμένου σηκώνουν κυριολεκτικά στην πλάτη τους δυο νέοι και εξαιρετικοί ηθοποιοί, η Βαλεντίνα Κάντα και ο Γώργος Σοφικίτης. Στην μουσική επίσης συνεργαστήκαμε με τον Νάσο Πάτσικα, τον Γιώργο Δούσο και την Ευρυδίκη Παπαοικονόμου.

 

Πόσο μακριά ονειρεύεστε να φτάσουν οι Hippo;

Μέχρι την Ιαπωνία ίσως; Αστειευόμαστε. Σε αυτή τη δουλειά οι αποστάσεις δεν αναλύονται σε χιλιόμετρα, όπως και το χτίσιμο «καριέρας» δεν μετριέται με κάποιον υψομετρικό δείκτη. Η πιο ενδιαφέρουσα πορεία είναι να προχωράς προς το βάθος. Ελπίζουμε να πηγαίνουμε προς τα κει και μεις. Όταν βλέπουμε τα πρόσωπα των παιδιών στο τέλος της παράστασης να λάμπουν από χαρά, σκεφτόμαστε ότι είμαστε σε καλό δρόμο.

 

Φώτη και Αλέξη, σας ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία σας στο elniplex.

Εμείς ευχαριστούμε για τις ωραίες ερωτήσεις!